نقش مایت دمودکس در آکنه و ارتباط آن با درماتیت غیر اختصاصی صورت
آکنه ولگاریس یکی از شایع‌ترین بیماری‌های پوستی است که می‌تواند تأثیر عمیقی بر ظاهر و کیفیت زندگی افراد داشته باشد. از سوی دیگر، حضور مایت‌های دمودکس، انگل‌های میکروسکوپی در پوست انسان، به عنوان یکی از عوامل احتمالی در ایجاد برخی از بیماری‌های پوستی مطرح شده است. با این حال، ارتباط دقیق بین دمودکس و آکنه همچنان مورد بحث است.
دمودکس: مهمان‌نشین میکروسکوپی پوست
مایت‌های دمودکس دو گونه اصلی دارند: Demodex folliculorum که در فولیکول‌های مو زندگی می‌کند و Demodex brevis که در غدد سباسه یافت می‌شود. مطالعات نشان داده‌اند که افزایش غیرطبیعی تعداد این مایت‌ها می‌تواند منجر به بیماری‌های مختلفی مانند روزاسه، فولیکولیت، و درماتیت سبوره‌ای شود. همچنین، حضور این مایت‌ها ممکن است برخی بیماری‌ها مانند آکنه را تقلید کرده یا با آن‌ها همزمان باشد، که تشخیص صحیح را دشوار می‌کند.
مطالعه ارتباط دمودکس با آکنه
روش تحقیق
مطالعه‌ای مورد-شاهدی شامل 120 شرکت‌کننده (18 تا 37 سال) انجام شد که به سه گروه تقسیم شدند:
- مبتلایان به آکنه ولگاریس (40 نفر)
- مبتلایان به آکنه همراه با درماتیت غیر اختصاصی صورت (40 نفر)
- افراد با پوست سالم (40 نفر، گروه کنترل)
تشخیص دمودکس با استفاده از روش‌های Standardized Skin Surface Biopsy (SSSB) و Superficial Needle Scraping (SNS) انجام شد. هدف این بود که میزان شیوع و تراکم دمودکس در هر گروه بررسی شود.
نتایج مطالعه
- شیوع دمودکس در گروه آکنه ولگاریس (22.5٪) تفاوت معناداری با گروه کنترل (17.5٪) نداشت.
-
با این حال، در گروه آکنه همراه با درماتیت غیر اختصاصی صورت، شیوع دمودکس به 62.5٪ افزایش یافت، که به‌طور معناداری بیشتر از دو گروه دیگر بود.
-
تراکم بالای دمودکس نیز در گروه آکنه همراه با درماتیت غیر اختصاصی (40٪) به‌طور قابل‌توجهی بیشتر از دو گروه دیگر مشاهده شد.
ویژگی‌های درماتیت غیر اختصاصی همراه با آکنه
افرادی که علاوه بر آکنه علائم درماتیت غیر اختصاصی را تجربه کردند، علائمی مانند قرمزی موضعی، خشکی، پوسته‌ریزی، زبری پوست، پاپول‌های شبیه به نیش حشرات، و سوزش را نشان دادند. این علائم به‌طور قابل‌توجهی با شیوع بالای دمودکس مرتبط بودند.
تحلیل نتایج
مطالعه نشان داد که دمودکس به‌تنهایی عامل آکنه ولگاریس نیست، اما حضور این مایت‌ها در افراد مبتلا به آکنه همراه با درماتیت غیر اختصاصی صورت بسیار شایع‌تر است. دو فرضیه مطرح است:
-
دمودکس ممکن است با انسداد فولیکول‌ها و تحریک پاسخ‌های التهابی به آکنه کمک کند.
- محیط ناشی از آکنه می‌تواند تکثیر دمودکس را تسهیل کند.
پیامدهای بالینی و توصیه‌ها
-
تشخیص افتراقی: حضور دمودکس در بیماران مبتلا به آکنه همراه با درماتیت غیر اختصاصی صورت باید مورد توجه قرار گیرد، زیرا درمان‌های معمول آکنه ممکن است این شرایط را تشدید کند.
-
آزمایش دمودکس: در بیمارانی که علائم اضافی مانند خشکی، قرمزی، و سوزش پوست دارند، انجام آزمایش دمودکس می‌تواند مفید باشد.
-
درمان مناسب: استفاده از درمان‌های ضد دمودکس در کنار درمان‌های معمول آکنه ممکن است بهبود بیشتری ایجاد کند.
نتیجه‌گیری
این مطالعه نشان داد که دمودکس ارتباط مستقیمی با آکنه ولگاریس ندارد، اما در موارد آکنه همراه با درماتیت غیر اختصاصی، حضور و تراکم دمودکس به‌طور قابل‌توجهی افزایش می‌یابد. این یافته‌ها می‌تواند به تشخیص بهتر و درمان مؤثرتر این شرایط کمک کند.
لینک مقاله
دیدگاهتان را بنویسید