راهکارهای جلوگیری از تشکیل اسکار(جای زخم)

تشکیل اسکار بخشی طبیعی از روند بهبودی پس از آسیب به پوست است، زیرا بدن زخم را ترمیم می‌کند.

عوامل موثر بر تشکیل اسکار

ظاهر اسکار پس از بهبود ناحیه به عوامل متعددی از جمله نوع آسیب، ناحیه آسیب دیده بدن و خود فرآیند بهبود بستگی دارد .از بین این عوامل، نوع آسیب عامل تعیین کننده مهمی برای تشکیل اسکار است. برای مثال، برش‌های بزرگ ناشی از عمل‌های جراحی یا آسیب‌های ناشی از حوادث جدی، در مقایسه با بریدگی‌های جزئی یا خراش‌های پوستی، بیشتر منجر به ایجاد اسکار می‌شوند .نواحی خاصی از بدن، مانند پوست روی زانو و مفاصل آرنج، نیز بیشتر تحت تأثیر جای زخم قرار می‌گیرند.

مراحل بهبود زخم

درک فرآیند بهبود زخم هنگام بررسی نحوه جلوگیری از تشکیل اسکار مهم است. شش مرحله مهم برای بهبود زخم وجود دارد که عبارتند از:

– فاز التهابی هموستاتیک شامل آبشار انعقادی، آبشار کمپلمان و فعال شدن پلاکت است تا جریان خون به خارج از بدن را متوقف کند.
– فاز التهابی سلولی شامل افزایش تعداد نوتروفیل‌ها در ناحیه می‌شود که به فاگوسیتوز زباله‌ها و باکتری‌ها برای جلوگیری از عفونت کمک می‌کند. به دنبال آن، ماکروفاژها افزایش می‌یابند که واسطه‌هایی را برای تنظیم روند بهبود ترشح می‌کنند. افزایش فیبروبلاست‌ها چندین هفته پس از آسیب رخ می دهد که منجر به ترشح کلاژن و بسته شدن زخم‌های بزرگ می‌شود.
– فاز پرولیفراتیو اپیتلیال سازی مجدد شامل بازسازی زخم با کمک آنزیم ها و فیبروبلاست ها است. سطح رطوبت در منطقه سرعت این فاز را محدود می‌کند.
– فاز پرولیفراتیو نئوواسکولاریزاسیون شامل رگزایی و تشکیل بافت دانه بندی می‌شود.
– مرحله تکثیر رسوب کلاژن شامل رسوب کلاژن نوع III است.
– مرحله بلوغ یا بازسازی شامل رسوب کلاژن نوع I است که منجر به کاهش اندازه اسکار و افزایش استحکام پوست می شود .تبدیل فاکتور رشد بتا (TGF-β) یک واسطه فاز التهابی هموستاتیک است که نقش مهمی در بهبود زخم و ایجاد اسکار دارد . انتقال از یک اسکار نابالغ به یک اسکار بالغ تقریباً شش ماه تا یک سال پس از آسیب صورت می‌گیرد.

پیشگیری از آسیب

موثرترین راه برای جلوگیری از تشکیل اسکار، محدود کردن آسیب به پوست است. برای این منظور، برخی از افراد ممکن است بخواهند مشارکت در فعالیت‌هایی را که خطر آسیب‌دیدگی بالایی دارند محدود کنند یا از لباس‌های محافظ کافی استفاده کنند.

روند بهبودی زخم

چهار زمینه اصلی وجود دارد که برای بهبود روند بهبود و کاهش جای زخم توصیه می شود که عبارتند از:

• به حداقل رساندن تنش
• حفظ رطوبت
• جلوگیری از التهاب
• بهینه سازی محیط مولکولی

چندین تکنیک وجود دارد که می‌تواند به بهبود پوست کمک کند و به جلوگیری از تشکیل اسکار پس از جراحی یا آسیب به پوست کمک کند.

در مرحله اول، تمیز نگه داشتن ناحیه آسیب دیده در طول فرآیند بهبودی مهم است. این به کاهش خطر عفونت و از بین بردن هر گونه باقی مانده در زخم کمک می‌کند، که می‌تواند روند بهبود را مختل کند. متخصصان پوست توصیه می‌کنند برای این منظور به آرامی ناحیه را با آب و صابون ملایم بشویید. اگر ناحیه به صورت روزانه تمیز شود، معمولاً پمادهای ضد باکتری لازم نیست.
مرطوب نگه داشتن زخم با وارلین یا پماد مشابه نیز می تواند به جلوگیری از خشک شدن ناحیه کمک کند. این یک جنبه مهم از روند بهبود زخم است، زیرا به کاهش عمق و اندازه هر جای زخم کمک می‌کند و همچنین احتمال تشکیل دلمه را کاهش می‌دهد که می‌تواند روند بهبود را طولانی تر کند.
پس از تمیز کردن، زخم باید با یک باند چسبی پوشانده شود تا بهبودی در ناحیه بهبود یابد و همچنین از آسیب بیشتر یا ورود باکتری جلوگیری شود. بانداژی که زخم را می پوشاند نیز باید روزانه تعویض شود.
ماساژ ناحیه اغلب برای کمک به حداقل رساندن تشکیل اسکار از طریق بهینه سازی محیط مولکولی توصیه می‌شود. این معمولاً 10-14 روز پس از آسیب اولیه پوستی توصیه می‌شود.
یک ماساژ که شامل حرکت مکانیکی پوست اطراف است. منجر به بیان آنزیم‌هایی می‌شود که به تخریب بافت فیبروتیک و افزایش انعطاف پذیری اسکار کمک می‌کند. علاوه بر این فواید، ماساژ در کاهش درد ناشی از آسیب ناشی از ترشح بتا اندورفین نیز مفید است.

کاهش ظاهر اسکار

پس از تکمیل فرآیند بهبود و ظاهر شدن جای زخم، موارد متعددی وجود دارد که می‌تواند به کاهش ظاهر اسکار روی پوست کمک کند. به عنوان مثال، استفاده از محافظت کافی در برابر آفتاب می‌تواند هم هیپرپیگمانتاسیون و هم زمان محو شدن جای زخم را کاهش دهد. این همچنین ممکن است به جلوگیری از ملانوژنز در اسکار به دلیل قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش (UV) کمک کند. با این حال، کرم ضدآفتاب باعث کاهش ” rubor perseverance ” نمی‌شود، یعنی قرمز شدن جای زخمی است که با التهاب مرتبط نیست. به طور معمول، این ظاهر قرمز زخم ها در عرض یک سال پس از آسیب محو می‌شود.

درمان های پزشکی مهم برای رهایی از اسکار

هیچ روش شناخته شده‌ای برای رفع کامل جای زخم وجود ندارد، اما بسیاری از آنها با گذشت زمان کمتر قابل توجه می‌شوند. برخی از درمان های پزشکی و گزینه‌های بدون نسخه (OTC) می‌توانند به کاهش ظاهر اسکار کمک کنند.

ژل یا ورق سیلیکونی

ژل ها و ورق‌های سیلیکونی ژل ها یا ورقه هایی نرم و انعطاف پذیر هستند که مانند پانسمان های خود چسب استفاده می‌شوند. آنها ممکن است منبع قابل اعتماد در نرم کردن پوست و صاف کردن جای زخم موثر باشند. برخی از انواع آن را می توان روزانه استفاده کرد و سپس شست. حتماً دستورالعمل‌های بسته را برای مدت زمانی که می‌توانید دوباره از آنها استفاده کنید، دنبال کنید. شما نیازی به نسخه ندارید، زیرا می توانید آنها را بدون نسخه از داروخانه تهیه کنید.

استروئیدها

تزریق کورتیکواستروئید می تواند در درمان انواع خاصی از اسکارها مانند اسکارهای ضخیم یا کلوئید موثر باشد. آنها مستقیماً به بافت اسکار تزریق می شوند تا به کاهش خارش، تغییر رنگ پوست و احساس سوزش که ممکن است این اسکارها ایجاد کنند، کمک کنند. آنها معمولاً روی انواع دیگر اسکارها استفاده نمی‌شوند زیرا اگر مستقیماً در یک اسکار صاف تزریق شوند، می توانند باعث فرورفتگی دائمی شوند. تزریق ها تورم را کاهش داده و جای زخم را صاف می کند. پزشکان تمایل دارند این تزریق ها را در موارد متعدد و در طی چند ماه انجام دهند.

لیزر درمانی

لیزر درمانی برای اسکار که به عنوان بازسازی پوست با لیزر یا لیزر اسکار نیز شناخته می‌شود، معمولاً با تحریک بازسازی نهایی کلاژن و الاستین پوست عمل می‌کند. در حالی که نمی تواند جای زخم را به طور کامل از بین ببرد، پالس های نور می‌تواند جای زخم را صاف‌تر کند، تغییر رنگ را کاهش دهد و درد و خارش را کاهش دهد. معمولا متخصص پوست لیزر درمانی را انجام می‌دهد.

فیلرهای پوستی

پرکننده‌های پوستی تزریقی مواد ژل مانندی هستند که در زیر پوست شما تزریق می‌شوند. آنها معمولا حاوی اسید هیالورونیک هستند، ماده ای که به طور ارگانیک در بدن وجود دارد. گاهی اوقات می‌توان از آن‌ها برای از بین بردن اسکارهای حفره‌دار استفاده کرد، به عنوان مثال، اگر در نتیجه آکنه، جای زخم عمیق دارید. معمولاً متخصص پوست از فیلرهای پوستی را تزریق می‌کند.

لایه برداری شیمیایی

لایه برداری شیمیایی می‌تواند جای زخم های خفیف را درمان کند. محلول شیمیایی خارجی‌ترین لایه پوست را حذف می کند تا به افزایش گردش سلولی کمک کند و چهره ای صاف تر و کمتر نامنظم نشان دهد. بهترین کار این است که لایه برداری شیمیایی توسط متخصص پوست انجام شود. اگر پوست تیره دارید، لایه برداری با اسید گلیکولیک ممکن است موثرتر باشد. اسید آزلائیک نیز گزینه خوبی برای درمان آکنه و رنگدانه روی صورت است. با این حال، بهتر است این گزینه ها را با یک متخصص پوست در میان بگذارید. صرف نظر از رنگ پوست، حتماً روزانه از کرم ضد آفتاب استفاده کنید و اگر در معرض آفتاب هستید مجدداً استفاده کنید، زیرا لایه برداری پوست را به شدت به نور و اشعه ماوراء بنفش (UV) حساس می‌کند.

سابسیژن

سابسیژن یکی دیگر از درمان های رایج زیبایی است که برای درمان اسکار آکنه استفاده می شود. این شامل قرار دادن یک سوزن کوچک در پوست شما است تا اسکار آکنه را از بافت زیرین آزاد کند. این امر می تواند به ویژه برای اسکارهای قدیمی یا فرورفته موثر باشد.
این اجازه می‌دهد تا پوست بلند شود و ظاهر اسکار آکنه را کاهش دهد. بهتر است سابسیژن توسط یک پزشک تایید شده توسط هیئت مدیره انجام شود.

پانچ اسکار

این درمان اسکار آکنه از ابزار جراحی متناسب با اندازه اسکار استفاده می‌کند. همانطور که از نام آن پیداست، جای زخم با ابزار برداشته می شود و سپس بخیه می شود. این یکی از بهترین راه‌ها برای از بین بردن جای زخم‌های عمیق است، مانند زخم‌های یخ یا اسکار ماشین جعبه‌ای.

میکرونیدلینگ

میکرونیدلینگ می‌تواند برای انواع اسکار مفید باشد. در این درمان از میکروسوزن ها برای سوراخ کردن پوست و ایجاد میکروکانال استفاده می شود. این باعث تحریک تولید کلاژن می شود که به بازسازی پوست و کاهش ظاهر اسکار کمک می کند. کلینیک های زیبایی یا پوست معمولا میکرونیدلینگ را ارائه می‌دهند.

کرم های دارویی

بسته به نوع اسکار، پزشک ممکن است بتواند یک کرم دارویی تجویز کند. برخی از کرم‌های تجویزی ممکن است مؤثرتر از آن‌هایی باشند که بدون نسخه می‌خرید. این محصولات اغلب حاوی یک رتینوئید با قدرت بالا یا یک استروئید موضعی برای کاهش خارش و تورم هستند. حتما از پوست خود در برابر نور خورشید محافظت کنید، به خصوص زمانی که جای زخم ها در حال بهبود هستند. هر روز از کرم ضد آفتاب استفاده کنید و زمانی که در معرض آفتاب هستید، لباس‌های ضد آفتاب مانند کلاه و روسری انتخاب کنید.